Halve marathon van Brussel, 26/5/25 Ja, ik was trots. Niet alleen op mijn stoere zoon die de 20 kilometer in Brussel aflegde maar ook op al die anderen die over de eindstreep liepen, struikelden, wankelden, puften, tuimelden, kropen, smakten en ja..ook sprintten.. Geholpen door teams, vrienden, familie als ze niet zo goed ter been waren,Lees verder “Halve marathon Brussel”

Dat schuldgevoel.. Dat schuldgevoel dat altijd aan je vreet als een vleesetende bacterie.. Je bent een sorry mens geworden.. Omdat je teveel werkt, omdat je te weinig werkt, omdat je niet alles onthoudt. Omdat je niet genoeg zout bij de aardappelen hebt gedaan, of juist teveel. Omdat je in bed blijft liggen omdat je zoLees verder “Dat schuldgevoel”

Rosse Robert Wat zou er van hem geworden zijn? Ik zie hem nog zo voor me, rechtop, fiere schouders, middenin het café… Lang rood haar, stoere laarzen aan, spijkerbroek en leren jas…groene ogen ( of waren het blauwe en heb ik er groene van gemaakt?). Te lang geleden.  Echt mooi was ie. En leuk. Ongecompliceerd.Lees verder “Rosse Robbert”

Ik verheug me er al op. Op samen oud worden. Dan kopen we een camper, zo’n lelijke witte met zo’n bed boven het stuur en dan trekken we erop uit. Als de olijke tweeling. Jij pakt je draagbare keyboard in, ik mijn gitaar en mijn stem en dan gaan we in de grote steden vanLees verder “Samen oud worden”